DIABETYK ZDUŃSKA WOLAZapraszam Państwa na Otwarte Spotkanie Edukacyjne w dniu 24 kwietnia 2024 roku do Sali Kameralnej Miejskiego Domu Kultury „Ratusz”, które rozpoczyna się o godzinie 9:00.
Analiza składu masy ciała. Badanie informujące między innymi: o wskaźniku BMI, poziomie mięśni szkieletowych, poziomie tkanki tłuszczowej trzewnej.
Do przeprowadzenia analizy potrzebne są gołe stopy – prosimy zatem o przygotowanie się i ubranie tak, by zapewnić dostęp do stóp.
Wiosna zbliża się wielkimi krokami. Przyroda budzi się do życia. Korzystając z piątkowego przedpołudnia (22 marca 2024 r.) poszukiwacze – zduńskowolscy diabetycy udali się w podróż Autobusami miejskimi na poszukiwanie pierwszych oznak wiosny. I udało się! W okolicznych ogródkach już zakwitły piękne krokusy i przebiśniegi, hiacynty rozchylały listki ukazując pączki a tulipany nieśmiało wychodziły z ziemi. Na wierzbie pojawiły się piękne bazie a na niektórych drzewach pączki.
Marzec to najlepszy czas na poszukiwanie pierwszych oznak wiosny. W tym miesiącu przyroda zaczyna budzić się z zimowego snu: zakwitają pierwsze kwiaty, na drzewach i krzewach powstają zawiązki liści, ptaki świergolą radośnie, a w słoneczne dni – czego nie było dzisiaj swoje kryjówki opuszczają cytrynki. Zapraszam na wiosenne spacery po lesie, wokół Kępiny i nie tylko.
Początek astronomicznej wiosny, tak zwana równonoc wiosenna, zazwyczaj wypada 20 marca. Natomiast kalendarzowa wiosna rozpoczyna się 21 marca Dawniej tego dnia topiło się Marzannę, jednak tradycja ta stopniowo zanika z pobudek ekologicznych – słomiane kukły owinięte kolorową bibułą lub nawet tkaninami po prostu zaśmiecają rzeki. Oprócz wiosny astronomicznej i kalendarzowej wyróżnia się jeszcze meteorologiczną wiosnę. Ta zaczyna się już 1 marca i trwa do końca maja.
Mimo, że na pierwszy rzut oka świat wydaje się szary i ponury, to dokładnie się przyglądając i szukając, możemy dojrzeć jego piękne elementy. Tak, jak w życiu… Mimo pozornej szarości dnia codziennego warto znajdować w nim barwne elementy i na nich się skupiać. A jeśli chodzi o wiosnę, to czuć, że zbliża się wielkimi krokami.
Pandemia COVID-19 na całym świecie wywołała ogromne poruszenie, strach i obawy o życie własne i bliskich. Jednak nie zapominajmy, że każdego dnia śmiertelne żniwo zbierają zupełnie inne, globalne pandemie – chorób cywilizacyjnych. Jedną z nich jest cukrzyca.
Nawet wiedząc czym to grozi, współczesne społeczeństwa nie chcą zmienić stylu życia na taki, który ograniczy ryzyko rozwoju chorób cywilizacyjnych. Dlatego, poza postępowaniem w zakresie prewencji, poszukiwanie skutecznych leków na cukrzycę, terapii, które mogą uratować miliony ludzkich istnień, jest jednym z największych wyzwań współczesnej medycyny.
Internet jest pełny „cudownych wynalazków” na obniżenie „cukru” we krwi: mikstura o cudownym składzie – imbir, cynamon, kiszony ogórek… Ostatnio przyszedł na szkolenie dietetyczne Pan Bartek, który dopiero pod koniec spotkania szeptem przyznał mi się, że przeczytał w Internecie o musie z selera i cytryny, który ma obniżyć glikemię. Opowiedział cały szczegółowy plan przygotowania tej papki.
Dla mnie najważniejsze było to, że zjada go tylko łyżeczkę dziennie, więc sobie nie zaszkodzi. W Internecie przeczytałam jednak ze zgrozą, że „wywar z selera i cytryny może zastąpić insulinę w leczeniu cukrzycy”. To oczywiście nieprawda, która może opóźnić podjęcie właściwego leczenia przez pacjenta. Odpowiednia dieta bogata w jarzyny jest jednym z kluczowych elementów terapii osób chorych na cukrzycę. Zmiana nawyków żywieniowych nie oznacza jednak, że warzywa lub owoce mogą zastąpić leki.
Seler i soki na jego bazie mogą, w umiarkowanych ilościach, stanowić ważny składnik diety u osób chorych na cukrzycę, nie mogą jednak zastąpić insuliny w leczeniu tej choroby. Warto zauważyć, że spożywanie dużych ilości selera może wywołać dolegliwości żołądkowo-jelitowe, a u osób z zespołem jelita drażliwego nawet bardzo poważne zaburzenia. Co więcej, seler jest bogaty w sód, więc zbyt częste spożywanie tego warzywa może prowadzić do problemów, np. z nadciśnieniem. Pan Bartek przyznał się równocześnie, że raz bierze insulinę długodziałającą, a raz nie bierze tego leku. O tym musiałam poinformować Panią diabetolog, która wcześniej zwiększała pacjentowi dawki insuliny, bo miał glikemię powyżej 200 mg/dl, ale również zdarzały mu się niebezpieczne spadki poziomu glukozy, to były dni kiedy przyjął insulinę w zwiększonej dawce…
Pan Bartek wytłumaczył mi, że jeżeli wieczorem miał glikemię ok. 140 mg/dl to po prostu nie brał tzw. nocnej insuliny. Oczywiście dla osób przyjmujących insulinę bardzo ważnym, jeżeli nie najważniejszym, pomiarem jest ten przed snem. Spadek poziomu glukozy w nocy jest bardzo niebezpieczny. Zwykle zaleca się, że jeżeli glikemia wieczorem jest niższa niż 140-150 mg/dl (te wartości ustala diabetolog), to przed snem należy spożyć dodatkową przekąskę, np. kawałek chleba z twarożkiem.
Zapobiegamy w ten sposób wystąpieniu groźnej hipoglikemii między kolacją a śniadaniem. Zawsze jednak trzeba wziąć zalecaną dawkę insuliny długodziałającej, która zapewni utrzymanie poziomu glukozy na właściwym poziomie przez cały dzień. Długodziałające (tzw. bezszczytowe) analogi insulin zapewniają utrzymanie przez całą dobę niemal jednakowego stężenia insuliny w organizmie. Ważnym wskazaniem do ich stosowania jest też hiperglikemia występująca w godzinach porannych, czyli tzw. „zjawisko brzasku”.
Dlatego „eksperymenty” Pana Bartka z insuliną długodziałającą są tak niebezpieczne. Bardzo często rysuję pacjentom wykres pokazujący, jak działa przyjmowana przez nich insulina, ponieważ rozumienie czasu jej działania pozwala uniknąć wielu groźnych dla zdrowia błędów. Insulinę bazową przyjmujemy niezależnie od posiłków. Ma ona zapewnić nam prawidłowe glikemie w nocy oraz między posiłkami. Niektórzy pacjenci z cukrzycą typu 2 przyjmują wyłącznie insulinę długodziałającą. Inni muszą dodatkowo dołożyć do niej iniekcje na posiłki. Taki rodzaj leczenia nazywamy intensywną insulinoterapią. Insuliny nie przyjmujemy tylko wtedy, gdy glikemia jest za wysoka, odpowiednie jej dawki należy podawać także przy normoglikemii po to, aby nie dochodziło do niekorzystnych wahań poziomu cukru we krwi.
Źródło: https://lekarz.mp.pl/interna/table/B16.13.1-3.
Mgr Ewa Dygaszewicz
Dietetyczka i edukatorka diabetologiczna
Prezes Pomorskiego Oddziału Wojewódzkiego PSD
Źródło:diabetyk.org.pl
Cukrzyca to choroba, która towarzyszy pacjentom 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku. Nie sposób prawidłowo z nią żyć bez ogromnej wiedzy na jej temat. Znaczenie edukacji podkreśla hasło tegorocznych obchodów Światowego Dnia Cukrzycy, które jednoznacznie wskazuje na fakt, że przyszłość diabetyka w dużej mierze zależy od tego, jak jest on przygotowany do życia z chorobą.
Nie bez powodu mówi się często, że pacjent z cukrzycą sam dla siebie jest lekarzem – bo musi na bieżąco podejmować decyzje o leczeniu; pielęgniarką – bo musi codziennie mierzyć sobie cukier, w wielu przypadkach kontrolować ciśnienie tętnicze i inne parametry, podawać insulinę lub leki doustne; oraz psychologiem – bo dbając o zdrowie fizyczne musi pamiętać też o kondycji psychicznej, którą choroba przewlekła może mocno nadwyrężyć.
Aby sprostać tym wymaganiom, pacjenci z cukrzycą muszą poświęcić sporo czasu i wysiłku na edukację i reedukację. Wiedza potrzebna do dobrego zarządzania cukrzycą nie jest nam dana raz na zawsze. Zmieniają się zarówno możliwości leczenia, jak i kondycja organizmu, bo wraz z wiekiem i czasem trwania cukrzycy często dołączają do niej kolejne schorzenia, które mogą utrudniać leczenie.
Dlatego cieszy nas, że Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna w temacie przewodnim tegorocznych obchodów Światowego Dnia Cukrzycy zwraca uwagę właśnie na kwestię edukacji. Odpowiednie edukacja jest konieczna zarówno dla pacjentów z cukrzycą typu 1, jak i cukrzycą typu 2. W pierwszym przypadku nie sposób w ogóle rozpocząć leczenia insuliną bez odpowiedniego, bardzo szczegółowego przygotowania. W przypadku osób z cukrzycą typu 2, edukacja musi koncentrować się na holistycznym leczeniu cukrzycy, nie może ono polegać jedynie na przyjmowaniu leków. Pacjent musi zrozumieć, jak ważna w procesie leczenia jest dieta, aktywność fizyczna, regularne badania kontrolne, utrzymywanie normoglikemii oraz intensyfikacja leczenia, kiedy dotychczas stosowane metody zaczynają być niewystarczające.
Dla wszystkich pacjentów edukacja to szansa na życie z cukrzycą bez groźnych dla zdrowia i życia powikłań. W tym przypadku wiedza przekłada się na działania, a działania na profilaktykę powikłań, co jest obecnie nadrzędnym celem leczenia każdego pacjenta z cukrzycą.
Z okazji Światowego Dnia Cukrzycy życzymy wszystkim diabetykom dużo siły w walce o własne zdrowie i chęci do ciągłego poszerzania swojej wiedzy o cukrzycy!
Polskie Stowarzyszenie Diabetyków
Z okazji Światowego Dnia Cukrzycy przypominamy Państwu film Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków pt. “Oswoić cukrzycę”:
W Polsce wciąż pierwszą co do zasady przyczyną przedwczesnych zgonów pozostają choroby układu sercowo-naczyniowego, przede wszystkim ich dwie manifestacje – choroba niedokrwienna serca (wieńcowa) i jej konsekwencje (przede wszystkim zawał serca) oraz udary mózgu. Warto zaznaczyć i podkreślić, że cukrzyca i choroby układu sercowo-naczyniowego są nierozerwalnie związane.
Powikłania sercowo-naczyniowe są główną przyczyną niepełnosprawności i zgonów pacjentów z cukrzycą typu 2. Te powikłania mogą pojawić się na każdym etapie choroby, a ryzyko ich wystąpienia wzrasta, im dłużej cukrzyca trwa i im gorzej jest kontrolowana. Badania wskazują, iż około 26% pacjentów z cukrzycą typu 2 w chwili rozpoznania obecne są już zmiany na dnie oka (retinopatia), a u 7% stwierdzić można albuminurię (utrata albumin z moczem wskazuje na uszkodzenie nerek, jedną z najpoważniejszych, pozasercowych konsekwencji cukrzycy). U blisko połowy pacjentów z cukrzycą już na wczesnych etapach choroby można stwierdzić neuropatię (bóle, mrowienia, zaburzenia czucia, początkowo najczęściej w kończynach dolnych), zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych stwierdza się u blisko 25% pacjentów. Dodatkowym problemem jest fakt, iż w przypadku pacjentów z cukrzycą bóle wieńcowe (klasycznie opisywane jako ucisk w okolicy zamostkowej klatki piersiowej) są słabiej odczuwalne lub zmieniają swój charakter. Miażdżyca tętnic obwodowych, w tym kończyn dolnych (ryzyko niedokrwienia i konieczności amputacji!) jest u pacjentów z cukrzycą nawet 4-ro krotnie wyższe niż u pacjentów bez tej choroby. Istotnie wzrasta również ryzyko niewydolności serca.
Obwieszczenie Ministra Zdrowia w sprawie wykazu refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych od 1 listopada 2022 r. rozszerza refundację empagliflozyny oraz wprowadza tańsze odpowiedniki gliptyn.
Od dnia 1.11.2022 r. empagliflozyna będzie refundowana we wskazaniu tożsamym jak dla dapagliflozyny i kanagliflozyny, dla których rozszerzenie refundacji weszło w życie 1 września br.
Refundacja przysługuje pacjentom z cukrzycą typu 2 leczonym co najmniej dwoma lekami hipoklikemizującymi, z poziomem hemoglobiny glikowanej (HbA1c) równiej lub większej niż 7,5% oraz bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym rozumianym jako:
lub
W imieniu Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków i Zduńskowolskiej Rady Seniorów zapraszam wszystkich mieszkańców na spotkanie z Edwardem Krawczykiem na prelekcję „Wpływ ruchu na organizm osoby starszej”
– Jednym z problemów w diabetologii jest zespół stopy cukrzycowej. Mimo istotnego postępu w leczeniu, w Polsce rocznie dokonuje się ok. 7 tys. amputacji – przypomina prof. Krzysztof Strojek.
