Lekarz radzi

felietony i wykłady dotyczące tematu cukrzycy i powikłań

Kategorie
Lekarz radzi Warto wiedzieć

Od czego zależy sposób leczenia cukrzycy typu 2?

Ja mam tabletki, a sąsiadka dostała insulinę, czy to znaczy, że też powinnam zmienić leczenie – pacjenci z cukrzycą typu 2 często porównują metody terapii, zlecone im przez lekarza i zastanawiają się, czy oby na pewno wszystko jest w porządku. Niby jednak choroba, a sposoby radzenia sobie z nią niekiedy zupełnie inne…

Zagadnieniu „Od czego zależy sposób leczenia cukrzycy typu 2” poświęcony był webinar, zorganizowany przez Polskie Stowarzyszenie Diabetyków we współpracy z firmą Merck. Ekspertem spotkania była prof. dr hab. med. Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz, która wyjaśniła na czym polega progresywny charakter cukrzycy i przedstawiła etapy jej leczenia, uzależnione od etapu rozwoju choroby, a następnie odpowiadała na pytania uczestników.

Naturalny rozwój choroby
Kategorie
Lekarz radzi

Od stycznia nowa terapia w programie leczenia DME.

Pacjenci z cukrzycowym obrzękiem plamki (DME) leczeni będą nowocześnie i na światowym poziomie. Tradycyjne terapie anty-VEGF wymuszają na pacjentach stawianie się w ośrodku raz lub dwa razy w miesiącu. – Nie ma leku, którego jedno podanie likwidowałoby DME. Szansy na odciążenie gabinetów i chorych upatrujemy w nowych cząsteczkach, które pozwalają rzadziej podawać lek, zachowując skuteczność leczenia – mówi prof. Małgorzata Figurska z Kliniki Okulistyki Wojskowego Instytutu Medycznego.

  • – Takim preparatem, który pozwala u ponad 60 proc. pacjentów wydłużyć okres między iniekcjami nawet do 16 tygodni, jest bispecyficzne przeciwciało monoklonalne farycymab – opowiada ekspertka
  • Lek od stycznia będzie dostępny w programie leczenia pacjentów z chorobami siatkówki, wysiękowej postaci zwyrodnienia plamki (AMD) oraz cukrzycowego obrzęku plamki (DME)
  • Usprawnienia wciąż wymaga natomiast profilaktyka cukrzycowych powikłań narządu wzroku. – Brakuje nam programu przesiewowego, który umożliwiłby wychwytywanie zmian na wczesnym etapie choroby – podkreśla prof. Figurska
  • Optymalnie, zdaniem specjalistki, byłoby dokonywać wstępnej oceny dna oczu już w gabinecie lekarza rodzinnego
  • – Zastosowanie rozwiązań z zakresu telemedycyny powinno odciążyć gabinety specjalistyczne i przyspieszyć diagnostykę – uważa okulistka
Kategorie
Klub diabetyka Lekarz radzi

Dzień Zdrowia w Inkubatorze

„Jasność umysłu na długie lata” to temat prelekcji lekarza Elżbiety Wojtkowskiej na którą Polskie Stowarzyszenie Diabetyków i Zduńskowolska Rada Seniorów zapraszają wszystkich mieszkańców w dniu 16 listopada o godzinie 17:00 do Inkubatora Inicjatyw Społecznych przy ul Łaskiej 38.

Zadanie współfinansowane ze środków Prezydenta Miasta Zduńska Wola

Kategorie
Lekarz radzi Warto wiedzieć

Nowe możliwości leczenia chorych na cukrzycę wydłużają życie

Dzięki refundacji nowych terapii możemy zmienić przebieg cukrzycy, wydłużając życie chorych – podkreślali uczestnicy debaty redakcji CowZdrowiu.pl, poświęconej zmianom w opiece nad pacjentami diabetologicznymi.

Szczegóły w poniższym linku.

https://cowzdrowiu.pl/aktualnosci/post/nowe-mozliwosci-leczenia-chorych-na-cukrzyce-wydluzaja-zycie-wideo

Źródło: cowzdrowiu.pl

Kategorie
Klub diabetyka Lekarz radzi

Co zrobić, aby zmniejszyć zapadalność na cukrzycę typu 2 i otyłość wśród dzieci i młodzieży?

  • Mamy w Polsce 3 mln chorych na cukrzycę. Podstawą leczenia otyłości i cukrzycy jest zmiana nawyków. Nie jest to łatwe, bo współczesna cywilizacja sprzyja temu, aby „masa” obywateli naszego kraju rosła – mówi prof. Leszek Czupryniak
  • Program Cities Changing Diabetes jest globalną inicjatywą, która łączy wielkie miasta na całym świecie, wśród nich także Warszawę i Kraków, w działaniu na rzecz zmniejszenia zapadalność na cukrzycę typu 2 i otyłość wśród dzieci i młodzieży – wskazuje dr Małgorzata Gałązka-Sobotka
  • Ważnym narzędziem w tych działaniach jest bilans szkolny. Przeprowadza się go niestety coraz rzadziej, brak także jego ucyfrowienia, co pozbawia nas dostępu do cennych danych o stanie zdrowia dzieci – zaznacza
  • Potrzebne jest także wzmocnienie kompetencji pielęgniarki szkolnej i jej pozycji w systemie ochrony zdrowia, przebudowa systemu opieki szkolnej nad dziećmi chorymi przewlekle na cukrzycę typu 1. oraz sieć poradni profilaktyki i leczenia otyłości dla dzieci i młodzieży – dodaje

– Program Cities Changing Diabetes (CCD) jest globalną inicjatywą, która łączy wielkie miasta na całym świecie w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie co zrobić, aby zmniejszyć zapadalność na cukrzycę typu 2 i otyłość – choroby znacznie częściej dotyczące mieszkańców wielkich aglomeracji, niż małych miasteczek i wsi – mówi dr n. ekon. Małgorzata Gałązka-Sobotka, dyrektor Instytutu Zarządzania w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego w Warszawie, kierownik projektu CCD w Polsce.

Kategorie
Lekarz radzi Warto wiedzieć

Choroby układu sercowo-naczyniowego – największe wyzwanie u pacjentów z cukrzycą

W Polsce wciąż pierwszą co do zasady przyczyną przedwczesnych zgonów pozostają choroby układu sercowo-naczyniowego, przede wszystkim ich dwie manifestacje – choroba niedokrwienna serca (wieńcowa) i jej konsekwencje (przede wszystkim zawał serca) oraz udary mózgu. Warto zaznaczyć i podkreślić, że cukrzyca i choroby układu sercowo-naczyniowego są nierozerwalnie związane.

Powikłania sercowo-naczyniowe są główną przyczyną niepełnosprawności i zgonów pacjentów z cukrzycą typu 2. Te powikłania mogą pojawić się na każdym etapie choroby, a ryzyko ich wystąpienia wzrasta, im dłużej cukrzyca trwa i im gorzej jest kontrolowana. Badania wskazują, iż około 26% pacjentów z cukrzycą typu 2 w chwili rozpoznania obecne są już zmiany na dnie oka (retinopatia), a u 7% stwierdzić można albuminurię (utrata albumin z moczem wskazuje na uszkodzenie nerek, jedną z najpoważniejszych, pozasercowych konsekwencji cukrzycy). U blisko połowy pacjentów z cukrzycą już na wczesnych etapach choroby można stwierdzić neuropatię (bóle, mrowienia, zaburzenia czucia, początkowo najczęściej w kończynach dolnych), zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych stwierdza się u blisko 25% pacjentów. Dodatkowym problemem jest fakt, iż w przypadku pacjentów z cukrzycą bóle wieńcowe (klasycznie opisywane jako ucisk w okolicy zamostkowej klatki piersiowej) są słabiej odczuwalne lub zmieniają swój charakter. Miażdżyca tętnic obwodowych, w tym kończyn dolnych (ryzyko niedokrwienia i konieczności amputacji!) jest u pacjentów z cukrzycą nawet 4-ro krotnie wyższe niż u pacjentów bez tej choroby. Istotnie wzrasta również ryzyko niewydolności serca.

Kategorie
Lekarz radzi Warto wiedzieć

Cukrzyca: 7 tysięcy amputacji u chorych. Polska nadal nie radzi sobie z tym problemem

– Jednym z problemów w diabetologii jest zespół stopy cukrzycowej. Mimo istotnego postępu w leczeniu, w Polsce rocznie dokonuje się ok. 7 tys. amputacji – przypomina prof. Krzysztof Strojek.

  • Cukrzyca to nie tylko problem stężenia glukozy we krwi, ale również czynników ryzyka, które determinują rozwój choroby oraz powikłań
  • W tej chwili dominują powikłania sercowo-naczyniowe, również choroby nowotworowe, niewydolność narządów oraz powikłania geriatryczne
  • W Polsce jednym z problemów w diabetologii jest zespół stopy cukrzycowej. Rocznie wykonuje się ok. 7 tys. amputacji u chorych na cukrzycę
W roku 2030 będziemy mieli ponad 4 mln chorych na cukrzycę
Kategorie
Lekarz radzi Warto wiedzieć

Czy otrzymujemy wystarczającą ilość witaminy D?

Około 100 000 lat temu my, ludzie, przemierzaliśmy jako łowcy-zbieracze sawanny Afryki Wschodniej. Wszyscy mieliśmy ciemną skórę chroniącą nas przed całorocznym intensywnym słońcem równikowym. Co więcej, nie musieliśmy myśleć o witaminie D, ponieważ ze względu na nasz styl życia polegający na przebywaniu na zewnątrz, cząsteczka ta była wytwarzana w dużych ilościach w naszej skórze.

Czasy jednak znacząco się zmieniły. Nadal mamy w dużej mierze anatomię, fizjologię i biochemię ludzi z epoki kamienia łupanego, ale w międzyczasie wielu z nas przeniosło się do Europy z jej chłodniejszym klimatem i mniejszą ekspozycją na słońce, w szczególności w okresie zimowym. W Polsce są 3-4 miesiące zimowe, w których nawet w słoneczny dzień zawartość UV-B w świetle słonecznym jest zbyt niska, aby umożliwić jakąkolwiek produkcję witaminy D. Ponadto wielu z nas nawet latem nie spędza wystarczająco dużo czasu na zewnątrz z odsłoniętą skórą, aby wytworzyć wystarczające ilości witaminy D. Wtedy cząsteczka ta staje się dla nas prawdziwą witaminą, którą musimy przyswoić poprzez dietę lub bezpośrednią suplementację tabletkami. Można to robić albo tylko w okresie zimowym (od listopada do marca), albo nawet przez cały rok, jeśli nie jesteśmy zbytnio aktywni na świeżym powietrzu.

Kategorie
Lekarz radzi Warto wiedzieć

Rotacja miejsc wkłucia – jak to robić i dlaczego jest to ważne?

Zalecane miejsca wstrzykiwania insuliny to: podskórna tkanka tłuszczowa brzucha po obu stronach pępka, z zachowaniem odstępu, co najmniej 2,5 cm od pępka, górny zewnętrzny kwadrat ramion, boczna część ud oraz górny, zewnętrzny kwadrat pośladków.

Należy pamiętać, że wielokrotne wstrzykiwanie insuliny w ten sam, niewielki obszar prowadzi do rozwoju lipodystrofii. Odpowiada za to bezpośrednio anaboliczne działanie insuliny, powodując wzmożoną syntezę białek i tłuszczów w tkance podskórnej w miejscu wstrzyknięcia. W tym obszarze stężenia insuliny są szczególnie wysokie.

Kategorie
Lekarz radzi

Właściwy sposób iniekcji

Przed wykonaniem iniekcji zachowaj podstawowe zasady higieny: umyj ręce ciepłą wodą z mydłem, spłucz i dokładnie osusz. Obejrzyj obszar, w który będzie podawana insulina, skóra powinna być czysta, bez podrażnień. Nie podawaj insuliny w blizny, rozstępy, znamiona barwnikowe, zranienia, krwiaki, zmiany lipodystroficzne.

Nie ma potrzeby dezynfekować miejsca iniekcji, jednak nie wykonuj zastrzyku przez ubranie. Po pierwsze nie widzisz miejsca podania insuliny i jest ryzyko, że trafisz w obszar, w który iniekcja nie powinna być wykonana. Po drugie może dojść do stępienia ostrza igły a także przeniesienia mikrofragmentu tkaniny z zanieczyszczeniami do tkanki podskórnej. Ponadto, podczas przechodzenia igły przez materiał dochodzi do starcia z jej zewnętrznej powierzchni substancji poślizgowej, przez co igła nie przechodzi tak łatwo przez naskórek i skórę.

• Przed wykonaniem zastrzyku upewnij się, czy trzymasz w ręce pena z właściwą insuliną.
• Następnie nałóż i nakręć igłę na pena, wystrzyknij w górę 1-2 j. insuliny celem sprawdzenia czy urządzenie jest sprawne i gotowe do podania.
• Kolejno nastaw pokrętłem właściwą dawkę. W przypadku wybrania niewłaściwej dawki możesz bez konsekwencji ją modyfikować.
• W zależności od długości posiadanej igły i otrzymanych zaleceń z poradni diabetologicznej wybierz właściwą technikę wstrzyknięcia: prostopadle, pod kątem lub z wytworzeniem fałdu skórnego.
• Zdecydowanym ruchem wbij do końca igłę i wstrzyknij insulinę. Zależnie od rodzaju wstrzykiwacza powoli naciskaj pokrętło dawki do oporu i pojawienia się liczby 0 w okienku lub pociągnij za spust uruchamiający automatyczne podanie insuliny.
• Po podaniu insuliny odczekaj 10 sekund a następnie powoli wyciągnij, zabezpiecz, odkręć i zutylizuj igłę.
• Nie rozmasowuj miejsca gdzie podałeś insulinę.

Wstrzyknięcia nieprawidłowo dobranej do długości posiadanej igły grozi podaniem insuliny zbyt płytko – śródskórnie lub zbyt głęboko – domięśniowo.

Konsekwencją podania śródskórnego jest większa bolesność a także zwolnione tempo wchłaniania insuliny. Z kolei, insulina podana domięśniowo, wchłania się szybciej, przez co może dojść do nieoczekiwanego spadku poziomu glukozy.

Ponadto, spodziewaj się szybszego wchłaniania insuliny po wykonaniu iniekcji w okolice mięśni, które będą intensywnie pracować podczas wykonywania aktywności fizycznej. Z tego samego powodu unikaj gorącej kąpieli bezpośrednio po wykonaniu iniekcji, szczególnie długodziałającego preparatu insuliny. W tej sytuacji preferowany jest prysznic.

dr n. med. Przemysław Witek
Katedra i Klinika Chorób Metabolicznych UJ CM

Źródło: diabetyk.org.pl