DIABETYK ZDUŃSKA WOLAfelietony i wykłady dotyczące tematu cukrzycy i powikłań
Dzięki refundacji nowych terapii możemy zmienić przebieg cukrzycy, wydłużając życie chorych – podkreślali uczestnicy debaty redakcji CowZdrowiu.pl, poświęconej zmianom w opiece nad pacjentami diabetologicznymi.
Szczegóły w poniższym linku.
Źródło: cowzdrowiu.pl
– Program Cities Changing Diabetes (CCD) jest globalną inicjatywą, która łączy wielkie miasta na całym świecie w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie co zrobić, aby zmniejszyć zapadalność na cukrzycę typu 2 i otyłość – choroby znacznie częściej dotyczące mieszkańców wielkich aglomeracji, niż małych miasteczek i wsi – mówi dr n. ekon. Małgorzata Gałązka-Sobotka, dyrektor Instytutu Zarządzania w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego w Warszawie, kierownik projektu CCD w Polsce.
W Polsce wciąż pierwszą co do zasady przyczyną przedwczesnych zgonów pozostają choroby układu sercowo-naczyniowego, przede wszystkim ich dwie manifestacje – choroba niedokrwienna serca (wieńcowa) i jej konsekwencje (przede wszystkim zawał serca) oraz udary mózgu. Warto zaznaczyć i podkreślić, że cukrzyca i choroby układu sercowo-naczyniowego są nierozerwalnie związane.
Powikłania sercowo-naczyniowe są główną przyczyną niepełnosprawności i zgonów pacjentów z cukrzycą typu 2. Te powikłania mogą pojawić się na każdym etapie choroby, a ryzyko ich wystąpienia wzrasta, im dłużej cukrzyca trwa i im gorzej jest kontrolowana. Badania wskazują, iż około 26% pacjentów z cukrzycą typu 2 w chwili rozpoznania obecne są już zmiany na dnie oka (retinopatia), a u 7% stwierdzić można albuminurię (utrata albumin z moczem wskazuje na uszkodzenie nerek, jedną z najpoważniejszych, pozasercowych konsekwencji cukrzycy). U blisko połowy pacjentów z cukrzycą już na wczesnych etapach choroby można stwierdzić neuropatię (bóle, mrowienia, zaburzenia czucia, początkowo najczęściej w kończynach dolnych), zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych stwierdza się u blisko 25% pacjentów. Dodatkowym problemem jest fakt, iż w przypadku pacjentów z cukrzycą bóle wieńcowe (klasycznie opisywane jako ucisk w okolicy zamostkowej klatki piersiowej) są słabiej odczuwalne lub zmieniają swój charakter. Miażdżyca tętnic obwodowych, w tym kończyn dolnych (ryzyko niedokrwienia i konieczności amputacji!) jest u pacjentów z cukrzycą nawet 4-ro krotnie wyższe niż u pacjentów bez tej choroby. Istotnie wzrasta również ryzyko niewydolności serca.
– Jednym z problemów w diabetologii jest zespół stopy cukrzycowej. Mimo istotnego postępu w leczeniu, w Polsce rocznie dokonuje się ok. 7 tys. amputacji – przypomina prof. Krzysztof Strojek.
Około 100 000 lat temu my, ludzie, przemierzaliśmy jako łowcy-zbieracze sawanny Afryki Wschodniej. Wszyscy mieliśmy ciemną skórę chroniącą nas przed całorocznym intensywnym słońcem równikowym. Co więcej, nie musieliśmy myśleć o witaminie D, ponieważ ze względu na nasz styl życia polegający na przebywaniu na zewnątrz, cząsteczka ta była wytwarzana w dużych ilościach w naszej skórze.
Czasy jednak znacząco się zmieniły. Nadal mamy w dużej mierze anatomię, fizjologię i biochemię ludzi z epoki kamienia łupanego, ale w międzyczasie wielu z nas przeniosło się do Europy z jej chłodniejszym klimatem i mniejszą ekspozycją na słońce, w szczególności w okresie zimowym. W Polsce są 3-4 miesiące zimowe, w których nawet w słoneczny dzień zawartość UV-B w świetle słonecznym jest zbyt niska, aby umożliwić jakąkolwiek produkcję witaminy D. Ponadto wielu z nas nawet latem nie spędza wystarczająco dużo czasu na zewnątrz z odsłoniętą skórą, aby wytworzyć wystarczające ilości witaminy D. Wtedy cząsteczka ta staje się dla nas prawdziwą witaminą, którą musimy przyswoić poprzez dietę lub bezpośrednią suplementację tabletkami. Można to robić albo tylko w okresie zimowym (od listopada do marca), albo nawet przez cały rok, jeśli nie jesteśmy zbytnio aktywni na świeżym powietrzu.
Zalecane miejsca wstrzykiwania insuliny to: podskórna tkanka tłuszczowa brzucha po obu stronach pępka, z zachowaniem odstępu, co najmniej 2,5 cm od pępka, górny zewnętrzny kwadrat ramion, boczna część ud oraz górny, zewnętrzny kwadrat pośladków.
Należy pamiętać, że wielokrotne wstrzykiwanie insuliny w ten sam, niewielki obszar prowadzi do rozwoju lipodystrofii. Odpowiada za to bezpośrednio anaboliczne działanie insuliny, powodując wzmożoną syntezę białek i tłuszczów w tkance podskórnej w miejscu wstrzyknięcia. W tym obszarze stężenia insuliny są szczególnie wysokie.
Przed wykonaniem iniekcji zachowaj podstawowe zasady higieny: umyj ręce ciepłą wodą z mydłem, spłucz i dokładnie osusz. Obejrzyj obszar, w który będzie podawana insulina, skóra powinna być czysta, bez podrażnień. Nie podawaj insuliny w blizny, rozstępy, znamiona barwnikowe, zranienia, krwiaki, zmiany lipodystroficzne.
Nie ma potrzeby dezynfekować miejsca iniekcji, jednak nie wykonuj zastrzyku przez ubranie. Po pierwsze nie widzisz miejsca podania insuliny i jest ryzyko, że trafisz w obszar, w który iniekcja nie powinna być wykonana. Po drugie może dojść do stępienia ostrza igły a także przeniesienia mikrofragmentu tkaniny z zanieczyszczeniami do tkanki podskórnej. Ponadto, podczas przechodzenia igły przez materiał dochodzi do starcia z jej zewnętrznej powierzchni substancji poślizgowej, przez co igła nie przechodzi tak łatwo przez naskórek i skórę.
• Przed wykonaniem zastrzyku upewnij się, czy trzymasz w ręce pena z właściwą insuliną.
• Następnie nałóż i nakręć igłę na pena, wystrzyknij w górę 1-2 j. insuliny celem sprawdzenia czy urządzenie jest sprawne i gotowe do podania.
• Kolejno nastaw pokrętłem właściwą dawkę. W przypadku wybrania niewłaściwej dawki możesz bez konsekwencji ją modyfikować.
• W zależności od długości posiadanej igły i otrzymanych zaleceń z poradni diabetologicznej wybierz właściwą technikę wstrzyknięcia: prostopadle, pod kątem lub z wytworzeniem fałdu skórnego.
• Zdecydowanym ruchem wbij do końca igłę i wstrzyknij insulinę. Zależnie od rodzaju wstrzykiwacza powoli naciskaj pokrętło dawki do oporu i pojawienia się liczby 0 w okienku lub pociągnij za spust uruchamiający automatyczne podanie insuliny.
• Po podaniu insuliny odczekaj 10 sekund a następnie powoli wyciągnij, zabezpiecz, odkręć i zutylizuj igłę.
• Nie rozmasowuj miejsca gdzie podałeś insulinę.
Wstrzyknięcia nieprawidłowo dobranej do długości posiadanej igły grozi podaniem insuliny zbyt płytko – śródskórnie lub zbyt głęboko – domięśniowo.
Konsekwencją podania śródskórnego jest większa bolesność a także zwolnione tempo wchłaniania insuliny. Z kolei, insulina podana domięśniowo, wchłania się szybciej, przez co może dojść do nieoczekiwanego spadku poziomu glukozy.
Ponadto, spodziewaj się szybszego wchłaniania insuliny po wykonaniu iniekcji w okolice mięśni, które będą intensywnie pracować podczas wykonywania aktywności fizycznej. Z tego samego powodu unikaj gorącej kąpieli bezpośrednio po wykonaniu iniekcji, szczególnie długodziałającego preparatu insuliny. W tej sytuacji preferowany jest prysznic.
dr n. med. Przemysław Witek
Katedra i Klinika Chorób Metabolicznych UJ CM
Źródło: diabetyk.org.pl
Prof. dr hab. n. med. Piotr Jankowski
Instytut Kardiologii, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie
Dzisiejszy pacjent kardiologiczny często nie cierpi tylko na schorzenia serca i naczyń, ale również na inne choroby cywilizacyjne, z których jedną z najcięższych jest cukrzyca. O tym, jak zapobiegać cukrzycy u pacjentów kardiologicznych i jak zadbać o serce pacjentów już obciążonych cukrzycą – Ewelina Zych-Myłek, Instytut Świadomości rozmawia z Prof. Piotrem Jankowskim, przewodniczącym komitetu organizacyjnego konferencji „Kardiologia Prewencyjna 2019”.
Panie Profesorze, czy rzeczywiście przyczyny chorób serca i cukrzycy są podobne?
Tak, badania naukowe wskazują, że większość pacjentów z chorobą niedokrwienną serca lub po zabiegach rewaskularyzacji mięśnia sercowego (tzw. „bypassy” lub „stentowanie” i „balonikowanie”) ma zaburzenia gospodarki węglowodanowej. Ponad 40 proc. pacjentów po zawale serca ma cukrzycę, a pozostałe 30 proc. nietolerancję węglowodanów bądź wysokie stężenie glukozy na czczo. Wśród wspólnych przyczyn w pierwszym rzędzie trzeba wymienić niewłaściwe wybory żywieniowe, siedzący tryb życia i nadwagę, będącą wynikiem nierównowagi między liczbą spalanych i dostarczanych organizmowi kalorii.
W prenumeracie online dziennika Gazety Wyborczej oraz na portalu www.jakzyczcukrzyca.pl ruszyła kampania edukacyjno – merytoryczna „Kardiologia i diabetologia”. Publikacja została objęta Patronatem Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków.
Celem projektu jest budowanie społecznej świadomości dotyczącej objawów, diagnozy, możliwości leczenia oraz sytuacji pacjentów diabetologicznych w Polsce. W kampanii wypowiedzieli się eksperci, m.in. Anna Śliwińska – Prezes Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków, Prof. dr hab. n. med. Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz – Prezes Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego oraz założyciel portalu mojacukrzyca.org Jerzy Magiera.
Poniżej link do kampanii:
http://project.mediaplanet.com/25823.pdf
Źródło: diabetyk.org.pl
Szanowni Państwo,
Zespół Stopy Cukrzycowej to jedno z najpoważniejszych powikłań cukrzycy. Leczenie tego powikłania jest trudnym medycznym wyzwaniem. Zbyt późno wykryte lub leczone w sposób niewłaściwy może prowadzić do amputacji kończyny dolnej.
Prosimy Państwa o wypełnienie anonimowej ankiety, która pomoże ocenić i potwierdzić potrzebę utworzenia aplikacji NIEAMPUTUJ.PL, nakreślić kierunki jej rozwoju, zaprojektować dodatkowe funkcjonalności. Aplikacja jest opracowywana przez zespół pod kierunkiem: dra n. med. Piotra Liszkowskiego, specjalistę z zakresu leczenia stopy cukrzycowej i Pawła Pietrzyńskiego, eksperta z zakresu IT i AI.
Powstanie aplikacji daje szansę na zmniejszenie ilości wykonywanych amputacji kończyn dolnych u osób z Zespołem Stopy Cukrzycowej.
Wypełnienie ankiety zajmie Państwu ok. 5-7 minut. Dziękujemy za poświęcony czas. Poniżej link: