O ile cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną, niezależną od trybu życia i praktycznie bez stwierdzonej jednoznacznie przyczyny, tak cukrzyca typu 2 bardzo często jest związana z siedzącym trybem życia, małą aktywnością fizyczną, kiepską dietą, nadwagą i obciążeniem rodzinnym. A to oznacza, że mamy duży wpływ na to, czy zachorujemy, czy nie?
Zamiast wierzyć w cudowne działanie pigułek i leków przepisywanych przez lekarzy, warto przyjrzeć się swoim nawykom żywieniowym i je zmienić na właściwe. Poskutkuje to obniżeniem masy ciała, zwiększeniem wrażliwości komórek na insulinę i co bardzo prawdopodobne, zmniejszeniem ilości przyjmowanych medykamentów, które przecież w większości nie są pochodzenia naturalnego (tylko wyprodukowane w laboratorium). Nie warto silić się na szybkie i drakońskie diety cud. Takie gwałtowne zrywy, najczęściej równie gwałtownie się kończą jak się zaczęły, powodując nierzadko efekt „jo-jo” – nawet jeśli uda się zrzucić kilka kilogramów, po powrocie do dawnych zwyczajów żywieniowych waga szybko powraca do poprzedniego stanu, albo i przybywa więcej.